কবিতাঃ যুঁজ

যুঁজ
(১)
পানীৰ হাত ধৰিয়ে সভ্যতা,
ক্ৰমাত পণ্য হ’ল পানী
পণ্য হ’ল সভ্যতা...
(২)
কিছু মানুহহে ভাল
যি প্ৰতিটো কথাতে হাতত নোতোলে
পইচাৰ তুলাচনী,
আবেগ নেবেচা বিবেক নেবেচা
এই কিছুৱেই হেনো হৈ ৰয় ‘মানুহ’!
(৩)
পণ্যৰ পৃথিৱীত দালালৰেই দম
লাভৰ অংশ পালে সমাজেও নলয় গম,
যদিও সংখ্যাত কম
‘মানুহ’ৰ বুকুতহে বাচি থাকে প্ৰতিৰোধৰ স্বপ্ন বল
কদমতলত গঢ়াৰ মন মানৱতাৰ নতুন ৰণ
সভ্যতা ৰখাৰ পণ....